ΣΥΓΧΩΡΑ ΜΑΣ ΑΛΕΞΗ

Πολλά Θέλουμε να πούμε, πάρα πολλά!!
Προς το παρόν μεταφέρω εδώ , τις σκεψεις του Φίλου Νίκόλα..

Κυριακή, 7 Δεκέμβριος 2008
ΣΥΓΧΩΡΑ ΜΑΣ ΑΛΕΞΗ


Δεκαέξι χρονών όνειρα, δεκαέξι χρονών ελπίδες, δεκαέξι μόλις χρονών. Εμείς ένας κόσμος ανελέητος που τρώει τα παιδιά του. Τα σκοτώνει προσφέροντας το όραμα της γυαλισμένης λαμαρίνας και του «υγιούς ανταγωνισμού» που γίνεται παραφορά, που γίνεται βρισιά ταχύτητα και θάνατος. Τα σκοτώνει ανεχόμενοι το εμπόριο ναρκωτικών γιατί με αυτά θησαυρίζουμε περιμένοντας να γλείψουμε το ελάχιστο κοκαλάκι μιας επίπλαστης ευμάρειας, που τη συνηθίσαμε πια. Τα σκοτώνει τρόγωντάς τους το χρόνο με φροντιστήρια, μουσικές και άχρηστες γνώσεις για να σωριάζονται εκατοντάδες στις στρατιωτικές σχολές και στο δημόσιο. Γιατί αυτό το όραμα το καλλιεργήσαμε εμείς «να τρουπώξω» που έλεγε ο Βουτσάς, αυτή είναι η πραγματικότητα μας, το «τρουπωγμα».

Κλεισμένοι στις χρυσές μας φυλακές με τους μεγάλους τείχους περιφέρουμε την αηδία μας σε μια καθημερινότητα που την καταντήσαμε τόσο ξένοι, όσο ξένοι γίναμε και εμείς στον εαυτό μας και στους άλλους. Κι αλλοίμονο κανείς να μας αμφισβητήσει. Το κύρος είμαστε εμείς, η εξουσία εμείς και κανείς άλλος. Κι αν τυχόν ένα παιδί γλυτώσει από το θάνατο που του προσφέρουμε με το αυτοκίνητο, τα ναρκωτικά και από μια χωρίς νόημα ζωή τότε μπορούμε και να το πυροβολήσουμε.

Σχώρα μας Αλέξη.

Παιδιά συγχωρήστε μας….

Για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη, γκρεμίζω ουρανούς,
λυτρώνω μάνες και γιους.
Κάνω τη γλώσσα μου την πορφυρένια, ατόφιο μολύβι·
και τη ψυχή μου ένα απέραντο από στίχους καλύβι.
Ρίχνω το κάστρο σας, φτύνω του άστρου σας την κόχη.
Γίνομαι αύρα αλμυρή και στερνοβρόχι

~@~

Αναρτήθηκε από VARALIS στις 10:43 μμ