Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

TIMEMAZINE (The Ultimate Zine About The Sixties And Beyond’em)

TimeMazine #3
Psychedelic Greek Fanzine,
80 pages (A4) full of psych, all in English,
with 11 track FREE CD compilation (79:51 min)

Πρόσφατα λαβαμε e-mail απο τον φίλο Mιχάλη Λαγοπάτη ,σχετικά με την έκδοση του 3ου τεύχους TimeMazine που σας συνιστώ ανεπιφυλακτα ,έχοντας ηδη δοκιμάσει την εμπειρία των 2 πρώτων τευχών.
Με δυό κουβέντες ξεκινάει απο εκεί που σταμάτησε το Θρυλικό πια ZOO! αλλά και το βραχύβιο ψυχεδελικό φανζίν,JAM.
Aναδημοσιέυω εδω το κείμενο του φίλου σπανιολου σχετικά με την παρουσίαση του fanzine, με πρόσθετες σημειώσεις μου, και άλλα σχετικά με τον μουσικό τύπο στην Ελλάδα..

Καλό ανάγνωσμα!
Wednesday, November 26, 2008
TIMEMAZINE (The Ultimate Zine About The Sixties And Beyond’em)
Μία πραγματικά δύσκολη μέρα σε λίγες ώρες τελειώνει και λέω σε λίγες ώρες διότι παρά το γεγονός ότι ξημερώνει Πέμπτη, ακόμα για μένα λόγω υποχρεώσεων είναι Τετάρτη.
Νοιώθω βαθειά υποχρεωμένος στον Στέφανο Παναγιωτάκη (Purple Overdose Management), συνεπώς δεν μπορούσα να περιμένω μέχρι το Σαββατοκύριακο. Παρά την κούραση αυτό που κάνω αυτή τη στιγμή ειλικρινά με ξεκουράζει και με χαλαρώνει.
Θέμα μου, η εικόνα που βλέπεται παραπάνω από αυτό το σχετικά νέο αλλά εξαιρετικής ποιότητας περιοδικό.
Καταρχήν δεν ξέρω πόσοι από τους φίλους επισκέπτες αγοράζουν μουσικά περιοδικά και πόσοι θυμούνται τι κυκλοφορούσε στην πατρίδα μας πριν χρόνια.
Εγώ ως μαθητής ήμουν αναγνώστης του ΠΟΚ και ΡΟΚ καθώς και ακροατής του Πετρίδη. Κάνω μία παρένθεση για να θυμίσω ότι σχεδόν πριν 25-30 χρόνια, το Ελληνικό ράδιο είχε τον 98 στα FM (πριν γίνει το έλα να δεις στις συχνότητες) που θυμάμαι, τον Πετρίδη 4 με 5 στο ροκ κλαμπ κάθε Παρασκευή (αλλά και τις καθημερινές), τον Νίκο Πολίτη στα Μουσικά Γεγονότα στην Ελλάδα (θυμάμαι μία εξαιρετική εκπομπή για τον Bob Marley λίγες μέρες μετά το θάνατό του), τονΑργύρη Ζήλο στους χώρους και διαστάσεις του rock, (στο δεύτερο κομμάτι, από την Δυτική ακτή στην Ψυχεδέλια), τον Πητ Κωσταντέα με το Θρυλικό Studio 13!! κάθε Παρασκευή βράδυ στο 2ο πρόγραμμα ,(ο οποίος πάντα με εκνεύριζε), σημ BlackCatBone: πάντα με γοήτευε η διαθεσή του για εξερεύνηση με τις ανατρεπτικές για τα ελληνικά δεδομένα προτάσεις του, ακόμα εχω στν βιβλιοθήκη μου τα άρθρα του απο την πρώτη γενιά του ΠΟΠ και ΡΟΚ 78-83, αλλα και τις μετέπειτα μεταφράσεις του και εκδόσεις), μία άλλη κορυφαία εκπομπή που λεγόταν Ας Το Να Κυλάει του Θοδωρή Μανίκα, τον Θείο Νώντα(κατά κόσμον Δημήτρη Πουλικάκο- πέτρα που κυλλάει δεν χορταριάζει),τον Πάνο Ηλιόπουλο με τις Jazz καταβολές του, την Κατια Καλιτσουνάκη στο 3ο και τα μουσικά βουτήματα -Ω! Τι Εκπομπη!!τον Σάκη Παπαδημητρίου και τον αείμνηστο Κώστα Γιαννουλοπουλο απο τους πρωτεργάτες στην τζαζ στην ελλάδα μαζί με τον συγχωρεμένο τον Γιώργο τον Μπαράκο (Ω! τι ''Ομορφος'' ανθρωπος!),αργότερα στον Ηχώ, τον Ηλάν Σολομών,τον Μάνο Χατζιδάκη τις Κυριακές που έπαιζε κάργα ψυχεδέλια (εκεί αν θυμάμαι καλά άκουσα για πρώτη φορά Associations), αλλά και την «Αμερικάνα» καθώς τότε λειτουργούσε η Αμερικάνικη βάση στο Ελληνικό και έπεφτε ξενύχτι για τα μαθητικά δεδομένα (ήταν 11 με 12 το βράδυ όπου έβαζε το Αμερικάνικο Τοπ) .
Σημείωση του BlackCatBone: απλά πρόσθεσα ορισμένους παραγωγούς της εποχής που αξίζει να μνημονευθούν, αν και ο κατάλογος ειναι μακρύς..Θόδωρος Σαραντής με τις σαββατιάτικες εκπομπες του, τον πολυ αργοτερα Μάκη Μηλάτο που ξεκινησε στη ΜΟΥΣΙΚΗ αργότερα τον ξανάβρήκαμε στον πρώτο ROCK FM , τον Χάρη τον Καββαδία αρθογράφος σε πολλά έντυπα του χώρου)
Εγώ αυτά έβρισκα και άκουγα.Ακούγαμε μουσική αλλά πάσχαμε από πληροφόρηση και όχι μόνο. Γουστάραμε ένα γκρουπ και είχαμε την εικόνα του, μόνο με ότι συμπεριελάμβανε ο δίσκος. Όταν λοιπόν βγήκε το ΠΟΚ και ΡΟΚ το οποίο πούλαγε άντερα και συκώτια, τρέχαμε να το αγοράσουμε διότι επιτέλους βλέπαμε μερικές φορές σε φωτό τα «ινδάλματά» μας και διαβάζαμε για αυτούς.Θυμίζω ότι υπήρχε γενική στέρηση στους περισσότερους.
Κάποτε θυμάμαι που γούσταρα τους Sex Pistols (και ακόμα τους κάνω κέφι στο κλασικό lp τους), έπρεπε να βρω πέντε φωτογραφίες τους για να μπορέσω να μπω σε ένα μπαρ (άκου ρε καψόνια που μας κάνανε οι κερατάδες) τέρμα Κηφισίας, για να δω βίντεο κλιπ τους και συναυλίες τους.
Εκτός του ΠΟΚ και ΡΟΚ κάπου τότε βγήκε ένα περιοδικό σε στυλ εφημερίδας που λεγόταν «18» (έχω φυλάξει ένα τεύχος) για λίγο καιρό αν θυμάμαι καλά και πάπαλα.
Τα χρόνια βέβαια πέρναγαν, η αγορά άνοιγε, όλο και κάτι καινούργιο έβγαινε, αλλά λόγω του ότι μουσικά είχα τραβήξει άλλο δρόμο, η αγορά δεν με κάλυπτε.
Ξαφνικά βγήκε ένα άλλο περιοδικό που λεγόταν ZOO. Εκτός των άλλων να θυμίσω τα πανέμορφα cd που έβαζε, τα οποία έχω όλα και κάποτε θα ανεβάσω μερικά. Το ΖΟΟ μου άρεσε διότι έβρισκα επιτέλους σε μερικές σελίδες του περιεχόμενο για τα γκρουπ που άκουγα. Είχε για μένα την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα σελίδα του Κοντογούρη με τις επανακυκλοφορίες όπου έχω κρατήσει σε ντοσιέ όλα του τα άρθρα και πολλές φορές πήγαινα στο μαγαζί του διαβασμένος για το τι ήθελα να αγοράσω.
Εκείνη επίσης την περίοδο κυκλοφορούσε και ένα περιοδικό περισσότερο για Hi Fi, το AUDIO, το οποίο επίσης είχε ενδιαφέροντα cd (επίσης τα κράτησα όλα).
Και επειδή αναφέρομαι για Hi Fi περιοδικά δεν πρέπει να παραλείψω τον HXO.
Σημείωση του BlackCatBone: Το ΖΟΟ,βέβαια, στην πρώτη του μορφή ήταν ένθετο στο ΠΟΠ&ΡΟΚ, μετά έγινε αυτόνομο σε μηνιαίο περιοδικό,υπό την καθοδήγηση του Νίκου Πετροπουλάκη,αλλά και πλειάδας συντακτών,απο την δεξαμενή του ΠΟΠ&ΡΟΚ και όχι μόνο,μάλιστα σε κάποια φάση έβγαζε έξτρα και ένα εξαιρετικό ένθετο σχετικά με την JAZZ & BLUES, για να ξαναεπιστρέψει στην πρώτη του μορφή, ύστερα απο 3 χρόνια ξανά μέσα στο ποπ&ροκ, λόγω οικονομικών δυσχερειών.
Εκείνη την εποχή -γύρω στο 2001 , το δισκάδικο του Γιάννη Ανδριόπουλου, SOUND EFFECT,εβγαλε 2~3 fanzines , με την συνεργασία του Νίκου Κοντογούρη το θρυλικό JAM, με ύλη πολύ κοντά σ'αυτή του ΖΟΟ,προάγγελος ουσιαστικά του σημερινού, TIME MACHINE , που ακολουθεί πιστά τα χνάρια του JAM.
Αλλα περιοδικά που αξίζει να μνημονευτούν εδώ ειναι το ΣΤΕΡΕΟ το περιοδικο ΜΟΥΣΙΚΗ- μια εντιμη δουλιά που ξεκίνησε στη δεκαετία του '70, θυμάμαι τα αρθρα του Κώστα Αρβανίτη,το VOX(που 'βγήκε' στη δεκαετία του '90) το ΜΟΥΣΙΚΟ ΕΞΠΡΕΣΣ του αείιμνηστου Τάσου Ψαλτάκη που αμέσως μετά μετεξελίχθηκε σε ΜΟΥΣΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ , οπου εκεί εγραφε και ο Θωμάς ο Γκόρπας για το ρεμπέτικο!
(ακόμα θυμάμαι την πρώτη μου συνάντηση μαζί του, με τον Τάσο Ψαλτάκη ενα βροχερό απόγευμα στα γραφεία του περιοδικού στην Κυψέλης ,για να του δώσω τα πρώτα μου χειρόγραφα σχετικά με τα BLUES ,στα 1980 -1983 (υστερα απο την πρωτη μου ενάσχοληση στον χώρο πίσω στα 78 - 80 στο ΠΟΠ και ΡΟΚ ) , το PHENOMENON νομιζω εκει πρεπει να εγραφε ο Ακης ο Λαδικός, - πρέπει να παω μέσα στο αλλο δωμάτιο να δώ στην βιβλιοθήκη αν όντως! - αλλά και η 2η εφημερίδα που βγηκε στα 90'ς η πολυ καλή ΟΖ μια εκδοση του Aντώνη Πανούτσου (ναι ! ο μετέπειτα αθλητικογράφος στα κανάλια), οι εκάστοτε εκδόσεις PRAXIS Τζαζ & FESTIVAL στον ΟΡΦΕΑ ,αλλά και στον Πειρα'ι'κό Σύνδεσμο , του Κώστα Γιανουλόπουλου ,αλλά και του Σάκη Παπαδημητρίου (πρώτη του έκδοση χρονολογείται στα 1962, και συνεχίζει..στο 3ο πρόγραμμα..) και τελος
το JAZZ & ΤΖΑΖ του Γιωργου Χαρωνιτη που το τιμώ συνδρομητικά απο το 1ο τευχος και συνεχίζω ..
Όταν σταμάτησε το ZOO σταμάτησα και από «πελάτης» του οποιοδήποτε περιοδικού.
Δόθηκε πια η δυνατότητα είτε να αγοράζουμε ξένα βιβλία και περιοδικά (π.χ. κάποτε έπαιρνα το Record Collector διότι είχε υλικό ενδιαφέρον, όπως ενδιαφέρπουσες ήταν και οι ετήσιες εκδόσεις με τις τιμές των βινυλίων) ενώ άνοιξε και το internet.
Και επειδή είπα για βιβλία, μία άλλη φορά θα θυμίσω απλά τι είχε κυκλοφορήσειτότε στην πατρίδα μας.
Μου δόθηκε η ευκαιρία πριν λίγες μέρες να πιάσω στα χέρια μου ένα περιοδικό που μου έστειλε ο Στέφανος, το TIMEMAZINE, το οποίο ειλικρινά στην αρχή δεν κατάλαβα τι ακριβώς ήταν διότι μπερδεύτηκα.
Μπερδεύτηκα από το γεγονός ότι ενώ είδα ημερομηνία πρώτου τεύχους Φθινόπωρο 2006, δεν το είχα δει είχα να πουλιέται πουθενά. Παραξενεύτηκα με το περιεχόμενο καθώς ήταν σχεδόν απόλυτα ψυχεδελικό.
Ότι τυχών «ξέφευγε» πήγαινε βασικά στο Garage.Για παράδειγμα στο πρώτο τεύχος υπήρχαν εξαιρετικά αφιερώματα ή συνεντεύξεις από μέλη των C.A Quintet, Purple Overdose, Silver Apples, The Remains, Sopwith Camel, Zakary Thaks, Open Mind, ενημερώσεις για νέες ανατυπώσεις δίσκων αλλά και διάφορα άρθρα ψυχεδελικού ενδιαφέροντος.
Όσον αφορά βέβαια με το περιεχόμενο του cd που δίδεται μαζί με το περιοδικό θα μείνετε άφωνοι.
Κυκλοφόρησε το τρίτο τεύχος το οποίο έχω στη πρώτη φωτο.
Οι άλλες είναι από το πρώτο.
Προς μεγάλη, ευχάριστη ομολογουμένως έκπληξη, είδα να συμμετέχει στο έντυπο και ο Νίκος Κοντογούρης, όπου με μεγάλη χαρά έκαστα να διαβάσω κείμενα του.
Τον άνθρωπο δεν τον ξέρω. (Σημ - ΒlackCatBone : με τον Νίκο γνωριζόμαστε απο τα χρόνια του'80 ,εκει στο μαγαζάκι του στα Εξάρχεια, ART NOUVEAUX , μια ζωή συζητούσαμε και ΄παίρναμε ' δισκους -πολύ αργότερα συνεχίσαμε , να μιλάμε μέχρι και σήμερα,στις παραγγελίες μου μέσω mail order, όπως και άλλα δισκάδικα εκει στα Εξαρχεια και αλλού..σκρόπια μερικά : Ακαδημίας Happy Sad ,Μοναστηράκι, πιο να πρωτο θυμηθώ? το Jazz Rock στο κέντρο, το Θρυλικό POP ELEVEN των αδελφών Φαληρέα - τι εχουν προσφέρει αυτοί οι άνθρωποι στην ιστορία που λεγεται Rock ... και αλλα πολλά μα πάρα πολλά!!)
Τον έβλεπα πριν χρόνια στο μαγαζί του, είπαμε λίγες κουβέντες (μου είχε προτείνει θυμάμαι μία φορά το βινύλιο των Άγγλων Fox), έχω διαβάσει κείμενα του αλλά γενικά μου έδωσε την εντύπωση ταπεινού αλλά ποιοτικότατου ανθρώπου.
Χάρηκα λοιπόν του τον είδα ξανά σε περιοδικό, μουσικού περιεχομένου ανάλογο του γούστου μου.
Να συμπληρώσω επίσης πως αρκετά άρθρα είναι γραμμένα στα Αγγλικά καθότι γίνεται προσπάθεια να περάσει το περιοδικό εκτός συνόρων.
Τους άλλους συντελεστές του περιοδικού δεν τους γνωρίζω, έμαθα όμως ότι είναι παιδιά από την επαρχία, γεγονός που αποκτά μεγαλύτερη αξία , καθώς οι προσπάθειες εκτός των αστικών κέντρων, χωρίς τα κονέ και την δημοσιότητα είναι ελάχιστες.
Δυστυχώς όμως από ότι έμαθα το απόγευμα, το TIMEMAZINE στην πατρίδα μας δεν περπατάει.
Εκδίδεται με πολύ κόπο αλλά χωρίς την ανάλογη ανταπόκριση, ως συνήθως δηλαδή σε ότι ποιοτικό βγαίνει.
Θεώρησα χρέος να γράψω δύο κουβέντες για αυτή την προσπάθεια που θεωρώ άξια προβολής έστω και από αυτό εδώ το μικρό blog.
Όσοι φίλοι του blog εκτιμούν ότι μία φορά το χρόνο (τόσο αντέχουν οι συντελεστές του περιοδικού), τους περισσεύουν 6 ευρώ ας ενισχύσουν αυτή την προσπάθεια, η οποία να ξεκαθαρίσω πως είναι πραγματικά πολύ υψηλού επιπέδου και απόλυτα εξειδικευμένη. Για πληροφορίες στείλτε mail εδώ mtimelord@gamail.com
Εγώ προσωπικά θα δώσω συγχαρητήρια στους συντελεστές του TIMEMAZINE και θα τους ευχηθώ καλά κουράγια.
Posted by Psych-Spaniolos & BlackCatBone

Add To Facebook

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2008

17 forgotten - treasures upoads from the last summer

JONI_MITCHELL_-1970_-_Ladies_Of_The_Canyon_-__Folk-Rock_256_.rar

funkadelic_-_live_sep71.part1.rar

funkadelic_-_live_sep71.part2.rar

Mercedes_Sosa-_Corazon_Libre_-_2005.rar

Meters_-_1970_-_Struttin_.rar

Langsyne_-_Langsyne__1972_Ger._Prog.Folk_Psych__192_.rar

Tea_and_Symphony_-_Jo_Sago__UK_Prog-Folk_1970_.rar

Them_-_Now_And_Them__UK_Psychedelia_1967____256_.rar

Tom_Russell_-_Indians_Cowboys_Horses_Dogs___2004_192k.rar

ONE_-_ONE___UK_MEGA_RARE_PSYCH__PROG._1969_.rar

East_Of_Eden_-_1970_-_live_in_zurich__edited_.rar

Madrigal_-_Madrigal__1971Psych._New_Jersey_US__ULTRA_RARE_R4__192.rar

Gene_Clark___Doug_Dillard_-The_fantastic_expedition.rar

Townes_van_Zandt__2003_-_In_The_Beginning.rar

Even_Dozen_Jug_Band_-_Even_Dozen_Jug_Band__1966_Folk_192_.rar

Judee_Sill_-_1973_-_Heart_Food___192_.rar

Harlem_River_Drive_-_Harlem_River_Drive__Latin_funk_soul__71___320kbps_.rar

Moby_Grape_-_The_Melvilles_-_Legendary_Grape__Herman_Records___320.rar

Add To Facebook

ONE - ONE (UK MEGA RARE PSYCH PROG. 1969)

Personnel:
Kevin Fogarty – Guitar
Brent Forbes – Bass
Conrad Isadore – Drums
Norman Leppard – Woodwind
Alan Marshall - Guitar, Vocals, Harmonica
Bobby Sass - Guitar, Vocals
Album:One (Fontana STL 5539) 1969
A little-known album whose participants were better known for session work. Brent Forbes, who was in Locust in the mid-seventies, also worked for Bob Pegg and The Surprise Sisters; Norman Leppard played with Aynsley Dunbar and Alan Marshall, who was in Zebra in the mid-seventies, played for Pete Bardens. Conrad Isadore was most prolific of all - cropping up on several other artists albums.
Taken from The Tapestry of Delights - The Comprehensive Guide to British Music of the Beat, R&B, Psychedelic and Progressive Eras 1963-1976, Vernon Joynson
Enjoy!

Add To Facebook

Langsyne - Langsyne (Germany-1976 Psych Indian Folk

A very beautiful psych folk item (sitar,..) is this one from 1976. The second reissue, the official one was done by Rebirth Records (fax 0049 (0) 20365483).(Psychedelic Folk homestead)

AlbumsLang'syne 1976
Lang'syne (Dusselton 1976)Album Legnth: 39.18 Info: 1998 CD Reissue Rebirth CD 001

Tracks:
1. Medina 8.29
2. Morning 3.32
3. Changing 6.46
4. Cynghanedd 7.49
5. A Very Sarcastic Song 6.43
6. Carnivore 4.02
7. Mignon 1.51
8. Lady Mary 3.48
9=Bonus Track

Langsyne is a German trio which released one album in its whole career. Self titled, their first only effort was recorded in 1976. The music is a consistent mixture between folk rock and eastern influences with lot of acoustic guitar, sitar elements. The presence of the electric organ provides to the relative “pastoral” and “ethnic” mood a spacey felt. Advanced instrumental improvisations & interludes are combined with a couple of structured songs with English lyrics. This experimental, peaceful folk rock can sometimes resonates with early kraut folk bands as Witthuser & Westrupp, Hoelderlin, and Broselmaschine. This is in most part an acoustic, contemplative journey deliberately orientated to additional “world” instruments, musical arrangements and imaginary inspired by the eastern, India “raga”universe..(progarchives)




Lang'syne appear to be another one-album wonder as they released an interesting self titled folk album in 1976. Lang'syne sing in English and their brand of folk bares little resemblance to the earlier kraut-folk bands like Broselmaschine, Holderlin, and Witthuser and Westrupp. Throughout the album, there are small touches of a German and Eastern ethnic feel to the music, but for the most part their sound is a bit more Anglo influenced. Many of the lyrics and much of the music appear to have a dark, longing quality which results in the album sounding a bit mystical, and occasionally even Renaissance-style. The standout track is the instrumental 'Cynghanedd'. 'Cynghanedd' begins like an Eastern-influenced ballad, or "Melodie der Natur" as described in the CD sleeve. This track utilizes natural sound of birds and insects and ends with an interesting interplay of 'dueling'-guitar chord sequences. Another track worth mentioning is 'Medina' which has sporadic touches of Witthuser and Westrupp sprinkled throughout. As a bonus, this CD contains 1 bonus track. [3/5 Doug]
Langsyne [Germany]
Langsyne (76)
Langsyne were a German progressive folk band in the vein of Magna Carta in their Lord of the Ages period.
Lyrically it can get weak at points, due to the lyricist/vocalist's strained use of the English language, but it's still bearable.
The instrumentation is interesting in that they don't have a drummer - there is no percussion aside from a single drum in some songs and the glockenspiel. Heavy use of the guitar, both 6 and 12 string, and things like sitars and recorders thrown into the mix, as well as a heavy organ presence (and for some reason, whenever I hear the organ on this album, I can't help but remember Tangerine Dream's first two records, even though the music is nothing like them). I have a copy from a CD on Lost Pipe Dreams records, but I don't know whether it was a reissue of an LP, or another one of those lost, unreleased 70s prog gems. What I do know is that the disc is limited to something ridiculous like 500 copies. (New GiblatarEncyclopedia)

Musicians:
Edbert Froese - guitar, Keyboard, Vocals, Sitar, Psalter
Matthias Mertler - Guitar, Vocals, Percussion, Glockenspiel
Ulrich Nahle - Flute, Guitar, Vocals, Percussion

Add To Facebook

Judee Sill - 1973 - Heart Food

Judee Sill Heart Food [Expanded] 1973 (original release) Jan 1, 2004 (Rhino Handmade expanded edition) Sometimes myths become reality, or apocryphal tales bear enough weight to be documented as fact. Heart Food, Judee Sill's legendary — and up until now very rare — second and final album, was recorded and released in 1973 by Asylum Records when she was 29; she passed away six years later. Heart Food has been equated with Laura Nyro's classic New York Tendaberry, Essra Mohawk's Primordial Lovers, and Carole King's Tapestry as being a definitive moment in the work of female singer/songwriters. Part of this myth comes out of the reality that Heart Food has not been in print in more than 20 years. Rhino Handmade has issued the album on CD, along with its predecessor, Judee Sill [Expanded], for a limited time. The original (second) album is rounded out with nine extra tracks of live and demo material, is accompanied by a handsome package, a complete liner note essay by Michele Kort, and a slew of photographs. Now that it is available again, it is easy to see how that comparison by the critical pop establishment of the day was made: it's because it is accurate. The beautifully rough edges on Sill's debut have all been smoothed out here by an engagement with subtle yet pervasive orchestration, stellar arrangements, tightly crafted songs that open up form the inside their musical frameworks, and draw on influences as varied as Tin Pan Alley to gospel and country to Mozart and Bach. The wildest thing is that Ms. Sill was responsible for all of it. She had complete artistic control and creative freedom in the studio — those who know David Geffen's reputation will be surprised. And the cast of players bears out the confidence in Ms. Sill's abilities: Doug Dillard, Gloria Jones, Ray Kelly, Chris Ethridge, Spooner Oldham, Buddy Emmons, Jim Gordon, and many others. Musically, Heart Food [Expanded] is a song suite whose songs all dovetail one another in relating an ache so deep in the gray matter of the soul that it threatens to burn the listener. One listen to "Down Where The Valleys Are Low" is enough to know that the hounds of hell have left their mark on the singer: "Push me on from the danger that's pullin' me and hold me so strong/Send a song on the wind to deliver me/Take me and rise, when the fire is on/Take the reins and the loneliness fillin' me/And make my fear fuel and the fuel hi-octane...." A church organ, a xylophone, and a Steve Cropper-ish lead guitar slowly hollow out the groove that is filled by a trio of backing vocalists doo-wopping gospel underneath, as Sill sings her heart out into a void only she can see through. Elsewhere, in the honky tonk, funky gospel of "Soldier of the Heart," Sill creates the entire tune in chorus form; each line is a testament: "The battlefield's so cold/Take my love as a token/I want to give it to you...." And as the band slips deeper into the openness of the rhythm track, Sill strides forth with her vocal into the very pit of loneliness and danger, and tries not only to be delivered herself, but to carry her listeners with her. This is naked music; there is no separation between artist and audience, no separation between forces of light and dark, everything is in this glorious pop maelstrom where life and death are just two sides of the same coin, and the desire for holiness and wholeness are nearly overwhelming in their intensity. But her approach is ecstatic, the neediness is in the words, but the music is pure, expressive joy. The bonus material, a series of outtakes and demos, bear out that the process was never effortless, but came easy to one who was adept at baring her soul. Heart Food deserves its rating as a classic because it has so few peers, and as music heard thirty years after the fact, its dignity remains unblemished; its innovation and creativity are still cause for wonder and awe. — Thom Jurek

1. There's a Rugged Road (Sill) - 3:44
2. The Kiss (Sill) - 4:36
3. The Pearl (Sill) - 1:55
4. Down Where the Valleys Are Low (Sill) - 3:52
5. The Vigilante (Sill) - 3:50
6. Soldier of the Heart (Sill) - 3:34
7. The Phoenix (Sill) - 2:37
8. When the Bridegroom Comes (Bearden/Sill) - 4:14
9. The Donor (Sill) - 8:05
10. Jig (Sill) - 1:06
11. The Desperado [#/outtake] (Sill) - 3:57
12. The Kiss [#/demo version] (Sill) - 4:14
13. Down Where the Valleys Are Low [#/demo version] (Sill) - 4:49
14. The Donor [#/demo version] (Sill) - 4:43
15. Soldier of the Heart [#/demo version] (Sill) - 3:06
16. The Phoenix [#/demo version] (Sill) - 2:29
17. The Vigilante [#/demo version] (Sill) - 3:44
18. The Pearl [#/demo version] (Sill) - 1:58
19. There's a Rugged Road [#/demo version] (Sill) - 3:34
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ @@
The Kiss from The Old Grey Whistle Test, 20 February 1973.

Add To Facebook

Mercedes Sosa - Corazon Libre - 2005 (Argentina Folk Traditional)

Mercedes Sosa (born July 9, 1935) is an Argentine singer immensely popular throughout Latin America. With her roots in Argentine folk music, she became one of the preeminent exponents of nueva canción. Sosa is nicknamed "La Negra" by her fans for her long, jet-black hair. She is best known as the voice of the "voiceless ones". Sosa was born in San Miguel de Tucumán, in the northwestern province of Argentina, of mestizo descent from French and Amerindian (Quechuan) ancestry. In 1950, at age fifteen, she won a singing competition organized by a local radio station and was given a contract to perform for two months.
Sosa and her first husband, Manuel Oscar Matus, with whom she has one son, were key players in the mid-60s nueva canción movement (which was called nuevo cancionero in Argentina). Her first record was Canciones con Fundamento, a collection of Argentine folk songs.
In 1967, Sosa toured with great success the United States and Europe. In subsequent years, she performed and recorded extensively, broadening her repertoire to include material from throughout Latin America.
In the early 1970s, Sosa released two concept albums in collaboration with composer Ariel Ramírez and lyricist Félix Luna: Cantata Sudamericana and Mujeres Argentinas (Argentine Women). She also recorded a tribute to Chilean poet Violeta Parra.
A supporter of Perón in her youth, she has favored leftist causes throughout her life. After the military junta of Jorge Videla came to power in 1976, the atmosphere in Argentina grew increasingly oppressive. At a concert in La Plata in 1979, Sosa was searched and arrested on stage, along with the attending crowd. Banned in her own country, she moved to Paris and then to Madrid. Her second husband died in 1978.
Sosa returned to Argentina in 1982, several months before the military regime collapsed as a result of the Falklands War, and gave a series of concerts at the Opera theater in Buenos Aires, where she invited many of her younger colleagues to share the stage. A double album of recordings from these performances became an instant best seller.
In the following years, Sosa continued to tour both in Argentina and abroad, performing in such venues as the Lincoln Center, Carnegie Hall and the Mogador in París.
Sosa's repertoire continued to broaden, and she made recordings in various styles. She collaborated frequently with many musicians such as Luciano Pavarotti, Sting, Lucio Dalla, Nana Mouskouri, Joan Baez, Andrea Bocelli, Silvio Rodríguez, Pablo Milanés, Milton Nascimento, Caetano Veloso, Chico Buarque, Gal Costa, Gian Marco, Konstantin Wecker, Nilda Fernández, Pata Negra, David Broza, Franco Battiato, Luz Casal, Ismael Serrano, Shakira.
Sosa participated in a 1999 production of the Misa Criolla by Ariel Ramírez.
She opposed the Argentine president Carlos Menem who was in office from 1989 to 1999. She supported the election of Néstor Kirchner who became president in 2003.
Sosa is UNESCO Goodwill Ambassador for Latin America and the Caribbean. She has won the Latin Grammy Award for Best Folk Album in 2000 ("Misa Criolla"), 2003 ("Acústico") and 2006 ("Corazón Libre"), as well as many international awards.
Sosa's song Balderrama is featured in the trailer for the movie Che, starring Benicio Del Toro.


Add To Facebook

JONI MITCHELL -1970 - Ladies Of The Canyon - (US Folk-Rock)


Joni Mitchell's third album offers a bridge between the artful but sometimes dour meditations of her earlier work and the more mature, confessional revelations of the classics that would follow. Voice and guitar still hew to the pretty filigree of a folk poet, but there's the giggling rush of rock & roll freedom in "Big Yellow Taxi," and the formal metaphor of her older songs ("The Circle Game," already oft-covered by the time of this recording) yields to the more impressionistic images of the new ones ("Woodstock"). The dark lyricism of her earliest ballads is intact (on "For Free" and "Rainy Night House"), yet there's a prevailing idealism here that sounds poignant alongside the warier, more mature songs to come on Blue and Court And Spark. --Sam Sutherland

Enjoy!


Add To Facebook

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

ΟΙ Η.Π.Α. ΒΓΑΖΟΥΝ ''ΠΡΟΕΔΡΟ''

4.11.08

''ΤηλεΟπτικο- Κατευθυνομενος ''
ΟΙ Η.Π.Α. ΒΓΑΖΟΥΝ ΠΡΟΕΔΡΟ...
και εμάς μας έχει φάει η αγωνία...Θα είναι ο ο΄μπαμα ή θα κάνει την έκπληξη ο ΜακΚέην;Θα ανέβει τα σκαλιά του Λευκού Οίκου η Σάρα με το κακό συναπάντημα;Θα ανοίξει σαμπάνιες ο Σβατσενέγκερ ή η Μαντόνα για τον αγαπημένο τους υποψήφιο;




Αυτή η παραμύθα της "ελπίδας" και της "αλλαγής" δεν περνάει...
http://www.youtube.com/watch?v=rlAWjIlws-c

Δουλεύω στο μάρκετινγκ και τόσα χρόνια έχω μάθει μερικά απλά πράγματα:Όπως ας πούμε, ότι όταν ένα προϊόν δεν πουλάει πια, του αλλάζουμε συσκευασία!
Του βάζουμε άλλο κουτάκι, νέο λογότυπο, άλλα χρώματα, κολλάμε ένα "νέο" πάνω από το λογότυπο, σπρώχνουμε και μια διαφήμιση στα media και περιμένουμε τον καταναλωτή να ξανα-αγοράσει.Αυτό κάνουν κι εκεί στο Αμέρικα οι γκουρού του εθνικού μάρκετινγκ.


Είδαν πόσο αποκρουστική είναι η εικόνα της σύγχρονης Αμερικής στους "συμμάχους" και στον υπόλοιπο κόσμο, πόσο αντιαμερικανισμός υπάρχει στον πλανήτη, με τα εγκλήματα που έστησαν και στήνουν αυτόν τον αιώνα και σκέφτηκαν ότι ήρθε η ώρα για ένα γερό λίφτινγκ: Extreme makeover που λέει και το σχετικό ριάλιτι :
Τέλος λοιπόν ο λαομίσητος και ηλιθιοδέστερος ηγέτης όλων των εποχών Τζόρτζ Μπους!
Πάμε αλλιώς τώρα! Βάζουμε ένα μαύρο (και πουλάμε πρωτοπορία, τόλμη και γοητεία), να "γράφει" στο φακό, φέρελπι νέο με ρίζα αφρικάνικη και λόγο πασπαλισμένο με λιγάκι Λούθερ Κινγκ (και ολίγον... Ανδρέα Παπανδρέου!!! - αλλαγή ευαγγελιζόταν κι αυτός!) και μεμιάς η Αμερική γίνεται πάλι μόδα (Μπαρακο-μάνια...) και συμπαθής στους απέξω.


To προϊόν βέβαια παραμένει το ίδιο, ανθυγιεινό και παθογόνο.Φυσικά και τα εγκλήματα θα συνεχιστούν υπέρ της πλαστής ελευθερίας που ευαγγελίζονται - τώρα απομυζούν τις οικονομίες των κρατών - υπηκόων των πλανηταρχίδων, αργότερα θα βγουν και πάλι τα όπλα.Θυμηθείτε ότι ο περισσότερο προβεβλημένος και αγαπητός πρόεδρος τους ο Κένεντι, λίγο έλειψε να αρχίσει τον 3ο Παγκόσμιο, ο δε Κλίντον ο σαξοφωνίστας "πήδηξε" τα Βαλκάνια - Δημοκρατικοί και οι δύο.
Δημοκρατικοί ή Ρεπουμπλικάνοι είναι οι διαφορετικές πλευρές του ίδιου νομίσματος:

Ή γράμματα θα έρθει ή κορώνα!

Όρθιο αποκλείεται να κάτσει!

Το ίδιο μοντέλο ισχύει φυσικά παντού: Ελλάδα (σε πράσινο ή γαλάζιο χρωματάκι), στη Γαλλία, την Αγγλία, τη Γερμανία, παντού: Εσείς διαλέγετε φάτσα ή χρώμα και αφήνετε σε μας να κάνουμε τα κουμάντα μας στα σίγουρα...
Τα κανάλια θα ξενυχτήσουν, κάποιοι περίεργοι μαζί κι αυτοί, κάποιοι άλλοι θα βγουν έξω με τις σημαίες, κάποιοι θα βρίσουν τον παλιοαράπη που τους κατσικώθηκε,

κάποιοι θα ελπίσουν.. Σε τι;

Δεν ξέρουν, όπως δεν ξέρουν σε τι πιστεύουν, που πατούν και που πηγαίνουν.
Αναρτήθηκε από ΘΑΝΑΣΗΣ στις 3:37 μμ
Zeitgeist - The Greatest Story Ever Told
(Between The Fear & Love)
When The Power Of Love Overcomes The Love Of Power,The World Will Know The Peace.
"James Marshall Hendrix"

the obama deception (2009) dvdrip

the obama deception (2009) dvdrip


Γράφει ο/η ababis
Ενότητα: Ντοκιμαντέρ

Η Απάτη Obama

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ: Documentary

ΠΛΟΚΗ: Ολόκληρο το πολυσυζητημένο ντοκυμαντέρ του Α.Jones, όπου καταδεικνύει ότι ο Ομπάμα είναι μία Απάτη και υπηρετεί την Παγκόσμια Εβραϊκή Τραπεζική Ολιγαρχία, η οποία ελέγχει το σύμπλεγμα της στρατιωτικής βιομηχανίας και.....

Οι πληροφορίες που περιέχονται σε αυτό το φιλμ είναι ζωτικής σημασίας για το μέλλον της Δημοκρατίας και για την παγκόσμια ελευθερία. Πρόεδρος Barack Obama είναι μόνο το εργαλείο μιας ευρύτερης ατζέντας. Έως ότου όλα τα γνωρίζουν, η ανθρωπότητα θα παραμείνει δεσμευμένη στους πλοιάρχους της Νέας Τάξης.

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Alex Jones

ΠΡΕΜΙΕΡΑ: 2009

ΧΩΡΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: USA

ΓΛΩΣΣΑ: English

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 111'

ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΥΠΟΤΙΤΛΟΙ srt

Official Site http://www.obamadeception.net/

Add To Facebook

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2008

The Dust Bowl and The Great Depression

.. that shows what The Great Depression and The Dust Bowl was like. Song is "Shelter" by Sarah McLachlan.

Add To Facebook

The Dust Bowl Refugees


The Face of the Great Depression
Part Two: Dust Bowl Refugees - Photos: The Library of Congress - from the Dorothea Lange
Collection Music: hard time killing floor blues : Chris Thomas King
pres by terian guitar Soggy Bottom Boys
can't find my way home &
down to the river to pray Alison Kraus
this land is your land Woody Guthrie
conceived and produced by Dale Caruso
(from the marvellous Greek Blog music traveler)

Add To Facebook

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2008

Stefan Grossman - (p)1977-78 - How to Play Blues Guitar -Various Artists (C)Shanachie Records1990)


* re-released 1990 on Shanachie CD 98001/2 "How To Play Blues Guitar"
This Cd album not be confused with the same title of Elektra EKL-324rec. 1966 by Stefan Grossman , Peter K. Siegel & Rory Block as 'Sunshine Kate'



*This is a collection of the 1977 Country Blues Guitar Festival album
Kicking Mule 145 [US]= Sonet SNKF 129 [UK]= Sonet 69056 [D]
& 1978 How To Play Blues Guitar, Vol. 2 album
Kicking Mule KM 151 [US]= Sonet SNKF 148 [UK]

Biography
Guitarist, educator and historian Steffan Grossman was a student of acoustic blues and gospel singer/guitarist Rev. Gary Davis. Beginning when he was 15, Grossman studied with Davis on weekends, spending eight to ten hours at his house in Harlem, absorbing all he could. After studying with Davis for eight years in high school and college, he learned and studied with other country blues guitarists: Mississippi John Hurt, Son House, Skip James, Mance Lipscomb and Fred McDowell. Other early influences for Grossman included Elizabeth Cotten, Sam McGee, Willie Brown and Charley Patton.

In the early 1960s, Grossman formed the Even Dozen Jug Band and worked with the political rock band the Fugs before moving to Great Britain. In 1968, he co-founded Kicking Mule Records with Ed Denson, a label that showcased idiosyncratic acoustic blues and folk guitar styles. The co-founders dissolved their partnership in the mid-1980s, but Kicking Mule's catalog was purchased by Fantasy Records. Some of the vinyl sides have seen the light of day on compact disc. From 1967 to the early 1980s, Grossman lived in Great Britain, where he carved a reputation on the European blues and folk festival circuit, playing with British-raised acoustic guitarists like John Renbourn and John Fahey.

Grossman's solo discography goes all the back to 1966, when he recorded How to Play Blues Guitar for Elektra Records. Since the early 1980s, when Grossman began a long relationship with Shanachie Records of Newton, NJ, he has toured infrequently, but recorded extensively. Recent albums include Northern Skies, Southern Blues (1997), as well as Love, Devils and the Blues (1992) Guitar Landscapes (1990) and Shining Shadows (1988) for the same label. Grossman's sessionography includes recordings with the Even Dozen Jug Band (which also included such future luminaries as John Sebastian, Maria Muldaur and David Grisman), as well as albums by Paul Simon, John Fahey, Charlie Musselwhite and Happy Traum. He also helped Shanachie launch their Guitar Artistry imprint series, which showcases such artists as himself, Renbourn and Traum.Based in northwest New Jersey, Grossman concentrates his efforts these days on running his instructional video business, Vestapol Videos. His videos feature guitarists from Merle Travis and Chet Atkins to Dave Van Ronk and Brownie McGhee. He remains one of the world's foremost authorities on acoustic blues guitar. ~ Richard Skelly, All Music Guide

Jackson Browne, Tuli Kupferberg, Stefan Grossman, and Steve Noonan, 1967
the tracks
1 Yonder Comes the Blues 5:25 2 Police Dog Blues 1:50 3 Easy Street 3:46 4 Ragtime Mama Blues 1:58 5 Corrina, Corrina 2:40 6 It You Haven't Any Hay, Don't Get on Down the Road 2:40 7 Man of My Own 3:15 8 Assassination of John Fahey 4:17 9 Moon Going Down 3:52 10 Ragged and Dirty 1:46 11 Crow Jane 1:50 12 Pallett on Your Dirty 2:22 13 Mississippi Blues No. 3 Traditional 3:27 14 New Pony Blues 3:03 15 You Got the Pocket Book, I Got the Key 1:48 16 Someday Baby 3:24 17 Juicy Lucy 2:53 18 Hard Time Killin' Floor Blues 4:02 19 Belzona Blues 3:21 20 Oh, Babe Ain't No Lie 3:09 21 Special Rider Blues 4:07 22 Weeping Willow 3:25 23 Wake up Mama 2:39


Sam Mitchell, Mike Cooper & Stefan Grossman
Released during the peak of the mid/late-'60s folk boom, Stefan Grossman's debut, How to Play Blues Guitar, finds a young guitarist paying his respects to the music that inspired him. A student of Reverend Gary Davis (and later Skip James and Mississippi John Hurt among others), Grossman learned his blues from the source. Here, his fluency is proven through a tour of country-blues melodies and themes from standard fare like "Corrina, Corrina" to three James numbers and Grossman originals rooted in the tradition. He is joined by an amicable cast of instrumentalists and vocalists that share the stage on the majority of the material. The most suited of the group is multi-instrumentalist Sam Mitchell who fleshes out Grossman's effortless, syncopated fingerpicking with ever pertinent melodies from his own mandolin, fiddle, and slide guitar. The vocal tracks that make up the bulk of the performances are fine, though rarely more than reverential, ranging from the authentic replications of Jo ...Ann Kelly to the dry but steady work of Mike Cooper and Mickey Baker. The notable exceptions are the contributions from Delta blues great Son House on "Yonder Come the Blues" and "New Pony Blues." Essentially a remake of "Walking Blues," the former proves that, over 30 years after he made his first recordings, the singer was still capable of wringing new emotions out of a well-worn theme. Occasional instrumentals represent Grossman's early attempts at incorporating the blues vernacular into a six-string style of his own. Though one might not know what to make of a title like "Assassination of John Fahey," the composition finds Grossman closest to achieving those ends. Though the album's 23 performances may fail to cohere as an album per se, they serve as a document of the guitarist's roots while pointing the way to his future explorations.(Nathan Bush, All Music Guide)@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Stefan Grossman plays "God Moves On The Water." Filmed in Sweden in 1972, this clip is from the DVD "Stefan Grossman: A Retrospective 1971-1995

more info at guitar videos
Mike Cooper & Stefan Grossman John Renbourn



Jo-Ann Kelly & Sam Mitchell


Jo Ann Kelly & Son House
the players:
Mickey Baker Guitar, Vocals
Mike Cooper Guitar, Vocals
Stefan Grossman Guitar, Producer
Son House Vocals
Jo Ann Kelly Vocals
Sam Mitchell Fiddle, Mandolin, Steel & Slide Guitar
John Renbourn Guitar
Paul Rowan Harmonica


Add To Facebook

Liverpool Scene - 1969 - Bread On The Night

Liverpool Scene
Appeared at the Isle of Wight Festival in 1969.
Liverpool Scene were known for their inspired and innovative joining together of music and poetry.
The band were suppoirted by London DJ John Peel who produced and promoted their first LP in 1968. In 1969 they went on to open for Led Zeppelin release a second LP and tour the USA. The tour of the USA inspired a third and final LP, the band split up in 1970


1. The Day We Danced At The Dole
2. The Raven
3. GBS Blues
4. The Entry Of Christ Into Liverpool
5. 64
6. Come Into The Perfumed Garden Maud
7. See the Conkering Heroine
8. Winter Poem
9. I've Got These Fleetwood Mac, Chicken Shack, John Mayall, Can't Fail Blues



from the alternative Liverpool band that included famous Liverpool Poet Adrian Henri. Recorded between 1968/9, these albums are an eclectic mix of pop, folk, beat poetry, and proto progressive psychedelia. Members later played with Brand X, Grimms and Plainsong,THE WAY WE LIVE ,TRACTOR ,showing the range of musical influences represented here. Produced by John Peel.

The Liverpool Scene
The Liverpool Scene was a poetry band, which included Adrian Henri, Andy Roberts, Mike Evans, Mike Hart, Percy Jones and Brian Dodson. It grew out of the success of The Incredible New Liverpool Scene, a CBS LP featuring Henri and McGough reading their work, with accompaniment by the guitarist Roberts. Liverpool DJ John Peel, who was then working on the pirate radio station Radio London, picked up on the LP and featured it on his influential late-night Perfumed Garden show. After Radio London closed down, Peel visited Liverpool and met the band; as a consequence, they were featured in session on his BBC Top Gear and Night Ride shows, and in 1968 he produced their first LP. Four LPs were issued with Henri's poetry heavily featured.
Despite Peel's support the albums achieved little success, although the band did become popular on the UK university and college circuit. Their public performances included a 1969 tour when they opened for Led Zeppelin; they also toured the USA but did not attract much acclaim from US critics and audiences. Henri was described in performance as "bouncing thunderously and at risk to audience and fellow performers, the stage vibrating out of rhythm beneath him."[2]
The albums were:
The Incredible New Liverpool Scene (CBS 1967)
Amazing Adventures of (RCA 1968)
Bread on the night (RCA 1969)
St. Adrian & Co., Broadway and 3rd (RCA 1970)
Heirloon (RCA 1971)
There were at least 3 "best of" albums and a single Love Is/Woo-Woo.

Add To Facebook

Liverpool Scene - 1968 - Amazing Adventures Of (UK psych)

~~~~~~~~~~~~~@~~~~~~~~~~~~~~~~
This was as much a mixed media project as a group comprised of leading Liverpool musicians and poets. Their act and songs were full of satirical humour. Their debut 45, Son Son, basically consisted of an inquisitive child asking a parent all the questions one doesn't want to be asked. John Peel soon became a fan and they were a popular band on the underground circuit - their reputation being aided by an acclaimed appearance at the 1969 Isle Of Wight Festival. Of their albums, the second was the best but overall their music rarely matched the quality of their lyrics.
Roberts left in the early seventies to help form Plainsong and also put out some solo albums. Hart embarked on a solo career. Roberts and Henri later played together with McGough in Grimms

The Liverpool Scene was a poetry band which included Adrian Henri, Andy Roberts, Mike Evans, Mike Hart, Percy Jones and Brian Dodson. It grew out of the success of The Incredible New Liverpool Scene. Their first LP featured Henri and Roger McGough reading their work. John Peel, who was then working on the pirate Radio London, picked up on the LP and featured it on his Perfumed Garden show. After Radio London closed down, Peel visited Liverpool and met the band. They were featured in session on his Top Gear and Night Ride shows, and in 1968 he produced their first LP. Four LPs were issued with Henri's poetry heavily featured. Despite Peel's support the albums achieved little success, although the band did become popular on the UK university and college circuit, including a 1969 tour supporting Led Zeppelin. This is their second and last single

Andy Roberts (guitar, vocals, accordion, harmonica, penny whistle),
Adrian Henri (vocals),
Mike Evans (tenor and alto sax, guitar, vocals),
Mike Hart (guitar, vocals, 1968),
Percy Jones (bass, harmonica),
Brian Dodson (drums, 1967-69),
Pete Clark (drums, 1969-70),
Frank Garrett (drums, 1970)

The Liverpool Scene
The Liverpool Scene was a poetry band, formed around 1967, which included Adrian Henri, Andy Roberts, Mike Evans, Mike Hart (ex Liverpool Roadrunners),[2] Percy Jones and Brian Dodson. Four LPs were issued with Henri's poetry heavily featured. The first one was produced by Liverpool DJ John Peel, who was then working on the pirate radio station Radio London. Despite his support, the album achieved little success, as did the other three. Public performances by the band included a (financially unsuccessful) 1969 tour[2] when they opened for Led Zeppelin. Henri was described in performance as "bouncing thunderously and at risk to audience and fellow performers, the stage vibrating out of rhythm beneath him." [1] The Liverpool Scene disbanded in April 1970.[2]
(From Wikipedia, the free encyclopedia)

ALBUMS:
1 INCREDIBLE NEW LIVERPOOL SCENE
(CBS 63045) 1967 SC
2 AMAZING ADVENTURES OF
(RCA SF 7995) 1968
3 BREAD ON THE NIGHT
(RCA SF 8057)1969
4 ST ADRIAN CO. BROADWAY AND 3RD
(RCA SF 8100) 1969
5 HEIRLOOM(rarities and outtakes)
(RCA SF 8134) 1970
6 RECOLLECTIONS (Compilation)
(Charisma CS 3) 1972
45s:
1Son Son/Baby(RCA RCA 1762)1968
2The Woo-Woo/Love Is(RCA RCA 1816)1969
(Vernon Joynson's ~the tapestry of delights)

From The marvellous http://www.ukrockfestivals.com/ we found this article below :



Stuart Godfrey recollects. I remember very clearly seeing Liverpool Scene at the Bath Festival in 1969 and they were BRILLIANT - even in the exalted company of Led Zeppelin, John Mayall, Fleetwood Mac, Roy Harper, The Nice (to name but a few) they really got the festival buzzing - Adrian Henri was an amazing front-man who very nearly wrecked the stage with some ill-advised leaps (he was a big guy). Less clearly I seem to recall they had a guitarist name of Andy Roberts??? who made some pretty strong solo albums.
I did get to meet Adrian Henri and Roger McCough at a poetry reading in Hereford and they were really nice guys; Henri had this uncanny ability of balancing one full beer-mug on his belly while downing another. As a thin guy, I found this very impressive.Ah, memories...Stuart (thanx too)

June 28th 1969 Liverpool Scene.

Enjoy! part.1 & part.2

Add To Facebook