Φράουλες και αίμα του Τζέημς Κούνεν 19 χρονος σήμερα)
Βρήκα πριν κάνα μήνα το βιβλίο Φράουλες και αίμα του Τζέημς Κούνεν ελαφρώς μεταχειρισμένο μόνο με 3 ευρώ. Αρνούμενος να δω πρώτα την μεταφορά του βιβλίου σε ταινία αφού είμαι πεπεισμένος πλέον για το πολυειπωμένο «καμία ταινία δεν είναι άξια του βιβλίου», το αγόρασα αμέσως και το βιβλίο υπάρχει πλέον στο ράφι πλάι σε άλλα πολλά αδιάβαστα ακόμα αφού η συχνότητα που αγοράζω βιβλία είναι κατά πολύ δυσανάλογη με την συχνότητα που τα διαβάζω. Μια ιδιαίτερα ηδονική όμως διαδικασία είναι αυτή που χαζεύεις τα βιβλία που δεν έχεις διαβάσει και βλέποντας τα ανυπομονείς να έρθει η ώρα τους. Μετά κάποιο απ’ το ράφι σου τραβάει για τον τάδε η δείνα λόγο την προσοχή και αρχίζεις να το επεξεργάζεσαι ξεκλέβοντας λέξεις φράσεις ή και αν σου αποσπάσει κατά πολύ το ενδιαφέρον και ολόκληρες σελίδες διάσπαρτες και ξαφνικά συνειδητοποιείς τι μαλακία έκανες … Διάβασες το τέλος. Τέτοια και άλλα πολλά κωμικά συμβαίνουν, όμως οι στιγμές αυτές για όσους δεν το έχουν ζήσει , πιστέψτε με , είναι ίσως καλύτερες πολλές φορές κι από την ανάγνωση ολόκληρου του βιβλίου σειριακά. Κάπως έτσι διάβασα λοιπόν και τον επίλογο του συγκεκριμένου βιβλίου που παραθέτω παρακάτω και θεωρώ ιδιαίτερα γοητευτικό ώστε να διαβάσω ολόκληρο το «φράουλες και άιμα» το συντομότερο δυνατόν:
"Υπάρχουν μερικοί που θέλουν την ένοπλη επανάσταση, αλλά εγώ δεν είμαι από αυτούς. Τουλάχιστον δεν είμαι τώρα. Έχω όμως, κύριοι, μία δήλωση να κάνω."
¨"Εφόσον η Πρώτη Δημοκρατία των Ηνωμένων Πολιτειών είναι εκατόν ενενήντα δύο χρονών και εγώ είμαι δεκαεννιά, της δίνω άλλη μια ευκαιρία."
"Αν όμως οι Δημοκρατικοί δεν αναδείξουν τον Αδιάφθορο, που τον αγαπώ , παρ’ όλες τις επιφυλάξεις μου, ή αν τον αναδείξουν , αλλά αυτός αποδειχθεί πως είναι αυτό που υποψιάζομαι και δε θέλω να παραδεχτώ, τότε δεν θα μπορώ να κάνω τίποτα άλλο παρά να πω πως η δημοκρατία πέθανε και όχι μόνο πως πέθανε μα και πως δεν μπορεί πια να αναστηθεί με δημοκρατικά μέσα."
"Εννοείται δεν θέλω να πολεμήσω στο Βιετνάμ. Ούτε όμως μ’ αρέσει να πολεμάω με την Στρατολογία ή με τον νόμο ή με οτιδήποτε είμαι ένας πολίτης δεκαεννιά χρονών και κουράστηκα να πολεμάω."
"Κάποια μέρα θα σηκωθώ και θα πολεμήσω για καλά, για να μην χρειαστεί να ξαναπολεμήσω."
(Πικραλίδα)
Η ταινία βασίζεται στην αληθινή ιστορία της εξέγερσης των φοιτητών στο πανεπιστήμιο της Columbia. Στα μέσα της δεκαετίας του '60 οι φοιτητές πρωταγωνιστούν στο κίνημα ενάντια στον πόλεμο του Bιετνάμ. Tον Aπρίλιο του '68 καταλαμβάνουν το πανεπιστήμιο της Kολούμπια στη Nέα Yόρκη, εκφράζοντας την ολοκληρωτική απόρριψη του ιμπεριαλισμού των HΠA. Παλεύουν ενάντια στα κέντρα κατάταξης στο στρατό που λειτουργούν στο εσωτερικό του πανεπιστημίου και στις φυλετικές διακρίσεις, ενώ κύριο πεδίο δράσης τους γίνεται ο αγώνας ενάντια στο σύστημα και το ρόλο της εκπαίδευσης.Παλιά ταινία άλλα δυστυχώς παραμένει επίκαιρη και σήμερα.
H αναταραχή διαρκεί δύο μήνες και διαλύεται βίαια από την αστυνομία και την εθνοφυλακή. Tο 1968 το πανεπιστήμιο του Mπέρκλεϊ στο Σαν Φρανσίσκο γιορτάζει τα 100 χρόνια του. Tο Mάη, έπειτα από πορεία συμπαράστασης στους γάλλους φοιτητές, καταλαμβάνεται με αντιρατσιστικά και αντιπολεμικά αιτήματα. Στην κατάληψη συμμετέχουν ο «Σύνδεσμος για τη σεξουαλική ελευθερία» και στελέχη της οργάνωσης των μαύρων «Mπλακ Πάουερ». Στις 15 Mαΐου οι φοιτητές συγκρούονται εκ παρατάξεως με την αστυνομία, που πυροβολεί εναντίον του άοπλου πλήθους. Tραυματίζονται 100 περίπου καταληψίες. H ταινία «Φράουλες και αίμα», βασισμένη στα γεγονόταμ, θα θυμίζει για πάντα το Mπέρκλεϊ. Κλασσική ταινία της αντικουλτούρας της γενιάς του 60, βασισμένη χαλαρά στο βιβλίο του James Simon Kunen όπου περιγράφει τις εμπειρίες του ως φοιτητήςαπό τα πραγματικά γεγονότα της εξέγερσης των φοιτητών το 1968 στο Columbia University ενάντια στην υποστήριξη της πρυτανείας στον πόλεμο του Βιετνάμ και τις πολιτικές φυλετικών διακρίσεων που ακολουθούσε.
Ο τίτλος της ταινίας και του βιβλίου λέγεται ότι προέρχεται από μια απαξιωτική δήλωση πρύτανη του Κολούμπια για την συμμετοχή των φοιτητών στις διοικητικής φύσης αποφάσεις του πανεπιστημίου, οι οποίοι, όπως υποστήριξε, μπορούν να εκφέρουν μόνο ασήμαντες προσωπικές γνώμες όπως αν τους αρέσει ή όχι η γεύση της φράουλας!Το έργο αφορά τη ζωή ενός φοιτητή που στην αρχή ήταν αδιάφορος για την πολιτική και τα ενδιαφέροντά του ήταν οι γυναίκες και η καλοπέραση και σταδιακά μπήκε για τα καλά στις πολιτικές ζυμώσεις και συγκρούσεις με το κατεστημένο της εποχής και βίωσε σε όλο της το μεγαλείο την ωμή αστυνομική βία ενάντια σε ειρηνικούς διαδηλωτές.
Στην ταινία ακούγονται πολλά τραγούδια γνωστών καλλιτεχνών των sixties (John Lennon, Crosby, Stills, Nash & Young, Buffy Sainte-Marie, Thunderclap Newman, Richard Strauss)
read more ,watch the film & listen the score here @
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
1 σχόλια:
Το βιβλιο ειναι οντως καλυτερο απο την ταινια.
Δημοσίευση σχολίου