ΤΕΛΕΙΟΤΑΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΡΧΙΑ

Ω τελειότατη ελληνική επαρχία που κάθε φορά «πέφτεις από τα σύννεφα» μόλις αντικρίσεις τα πράγματα πως είναι στην πραγματικότητα. Και μόλις τα δεις για λίγο προσπαθείς και πάλι να βρεις άλλα ψέματα ισχυρότερα για να τα καλύψεις. Και με αυτό σε αυτό το ψέμα που συνήθισες ζεις και εσύ τη ζωή σου.

Μέσα σε μια οικογένεια που σε σφίγγει , με ένα επάγγελμα που δεν θέλεις να κάνεις, με μια ζωή που δεν τη θέλεις και προσπαθείς να την αντιμετωπίσεις με τόνους αλκοόλ κάθε βράδυ μαζί με ένα βουνό αντικαταθλιπτικά, σε απόλυτη μοναξιά, αυτή τη μοναξιά που ξέρουν καλά όσοι βρίσκονται ανάμεσα σε πλήθος, που μοιράζεται τις ίδιες αξίες, ότι δηλαδή τα πράγματα είναι πιο σοβαρά από την ίδια τη ζωή, από τους ίδιους τους ανθρώπους. Κι όλα τα ατομικά ψέματα χτίζουν ένα τεράστιο ψέμα χτισμένο με βλοσυρό βλέμμα, με επικριτική ματιά, με ατσαλάκωτη ηθική, προπάντων η ηθική. Κι από την άλλη μεριά του καθρέφτη η βία, η καταπίεση, ο ραβδισμός, η αιμομιξία που κάνουν τα γραπτά του Ντε Σαντ να είναι μωρολογίες μπρος στην πιο κολασμένη πραγματικότητα. ( Δεν θέλεις να ακούς ότι στην ελληνική οικογένεια έχει αυξηθεί τρομακτικά το ποσοστό των κακοποιημένων γυναικών και των παιδιών που βασανίζονται. Δεν ταιριάζει αυτό με το μύθο που έχεις επιλέξεις να ζεις )

Η ζωή σου ολόκληρη με προκατασκευασμένα υλικά και προπαντός με μια προκατασκευασμένη ηθική που ακυρώνει την μοναδικότητα του ανθρώπου και μεγαλώνει τα χειρότερα τέρατα που θα διαπρέψουν αργότερα στο δημόσιο βίο. Τελειότατη ελληνική επαρχία, που νομίζεις ότι είσαι πρωτεύουσα και είσαι ένα θλιβερό χωριουδάκι, που για αυτά που θα έπρεπε να ήσουν περήφανη τα αγνοείς και προβάλλεις αυτές τις ανοησίες, που εσύ θεωρείς ότι είναι μεγάλες. Γιατί τις χώρες τις κάνουν οι άνθρωποι και οι άνθρωποι επέλεξαν να ζούνε σε αυτό το ψέμα χωρίς τέλος, δημιουργώντας μια κόλαση επί της γης και διακηρύσσοντας στα πέρατα της οικουμένης πως είναι ένας Παράδεισος. Και για να είναι σίγουροι, πως δεν θα ρεζιλευτούνε, αγνοούν επιδεικτικά τον άλλον κόσμο δεν μεταφέρουν καμία είδηση που τον αφορά. Και οι θεατές της αρένας χειροκροτούν, όχι στα σοβαρά αλλά χειροκροτούνε το πέσιμο του άλλου, μόνο που δεν ξέρουν πως και οι άλλοι θα χειροκροτήσουνε το πέσιμο το δικό τους. Γιατί το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το θέαμα. Η ζωή τους αρχίζει με βίντεο και τελειώνει επίσης με βίντεο.

Στο ενδιάμεσο τα κορυφαία γεγονότα της ζωής του πρέπει οπωσδήποτε να βιντεοσκοπηθούν γιατί δεν είναι πραγματικά κορυφαία γεγονότα αλλά μια σκηνοθετημένη προσπάθεια ζωής σε ένα φαινομενικό περιβάλλον. Το τέλος είναι αργό και ανατριχιαστικό καθώς λίγο πριν φύγουν από την ζωή θα πρέπει να αναρωτηθούν: αν έχουν ζήσει πράγματι τη ζωή τους ή την έχουν δει στην τηλεόραση. Μόνο σε αυτή την περίπτωση θα πεθάνουν βασανιστικά γιατί δεν έχει διάλλειμα για διαφημίσεις και εκεί δεν ξαναρχίζει το έργο.

Τελειότατη επαρχία, που κάνεις τα πάντα σύμφωνα με την εικόνα σου. Βάζεις ανθρώπους, που σου μοιάζουν, που σκέφτονται όπως εσύ τις μικροκλοπές, τις μεγάλες κλοπές την επιθυμία σου μόνο για νίκες που μόλις τις πάρουν χαίρεσαι αλλά χαίρεσαι ιδιαίτερα όταν ξεσκεπάσουν αυτούς που πρώτα χειροκρότησες.

Πρέπει να καταλάβεις μια και καλή ότι δεν φταίνε αυτοί, εσύ φταις γιατί τα δικά σου όνειρα εκπληρώνουν, γιατί είναι ανεστραμμένη εικόνα σου, μια ψεύτικη εικόνα που εσύ τόσο επιμελώς, έχεις δημιουργήσει. Το ίδιο ατσαλάκωτοι όπως και συ, το ίδιο «πολιτικά ορθοί», όπως και συ και προσπαθούν κι αυτοί να βρεθούν πιο γρήγορα, πιο ψηλά, πιο δυνατοί. (citius, altius, fortius) Εσύ τους έκανες «μεγάλα ονόματα», όπως κάνεις ονόματα σε κάθε χώρο, ανθρώπους που το μόνο προσόν τους είναι η ανικανότητα να σκέφτονται, για να είσαι σίγουρος ότι εφ’ όσον γίνονται αυτοί μπορείς να γίνεις και συ, γιατί τελικά μέτρο όλων είναι μόνο η ύπαρξή σου.

Για αυτό και χαίρεσαι άμα κάποιος ξεσκεπάσει τους άλλους. Όπως γίνεται στην τραγωδία. επειδή έχεις ταυτιστεί μαζί τους χαίρεσαι, που δεν ανακαλύψανε εσένα και που αυτοί γίνανε οι αποδιοπομπαίοι τράγοι της πόλης που πάνω τους ρίχνονται όλα τα κακά.

Απόλαυσε τώρα το ποτό σου ώστε να μπορείς να κοιμηθείς το βράδυ και να μην σε ταράζουν τα όνειρά σου. Συνέχισε να βλέπεις την κατάντια σου στην τηλεόραση.

Μέτρα τα θύματα σου που κάθε μέρα είναι πέντε στους δρόμους, από τα αυτοκίνητα που εσύ πληρώνεις και ένας στις πλατείες από τα ναρκωτικά, που επιδεικτικά αγνοείς. Μην ανησυχείς θα τα σκοτώσεις τα νέα παιδιά. Όπως σκοτώνεις κάθε τι νέο . Κάθε τι όμορφο. Κοιμήσου εν ειρήνη, αύριο η τέλεια ύπαρξή σου θα είναι ξανά πιο γρήγορη, πιο ψηλή και προπαντός πιο δυνατή…..
Αναρτήθηκε από VARALIS