Πανσέληνος (Full Moon)

Φυσάει φεγγάρι από παντού

στο δασωμένο ύπνο του βουνού,

στους λίθους των σπιτιών που τρέμουν

από το βέβαιο σκοτείνιασμα,

τη σίγουρη ανατολή τη χαρά την λύπη της χαράς

το κέντρο της κερασιάς που τρεμοσβήνει

στα αβέβαια παρόντα.

Φυσάει φεγγάρι

στην κίτρινη πόλη των μικροαστών

που οργώνει την μέρα μας με λαμαρίνες

κι ένα χαμόγελο από δέρμα φτηνό

να ξαπλώνουν εκεί επιτυχίες και σχέδια.

Το ξέρω αυτό το σκηνικό.

Θυμίζει κατσαβίδι που γυρίζει

μες στις συνάψεις του μυαλού

στριφόνια φόβου.

Το βράδυ τότε

μια σκιά σταλάζει τρόμο στους νευρώνες.

Κι αρχίζουν τύμπανα, χτυπάν, φώτα ανάβουν ,

στριγγλίζει η νύχτα ασθενοφόρα και νεκρούς.

Κι αρχίζει πόνος των ονείρων τότε.

Κι αρχίζει «που ήμουνα παιδί….» και «πάρε με…» .

Σπαράζει η βραδιά χρυσόψαρα σε μυρωδιά φορμόλης.

Κι όμως σήμερα φυσάει φεγγάρι από παντού.

Κι αρχίζει να φυσάει από παντού λέξεις καλές, «χαίρε» διάφανα.

Και των αγγέλων τα μαλλιά δροσίζει ο νότος ο ευργετικός

με τις γαζίες του νερού που του μιλάνε.

Κοίτα…μια.. στο νερό.. μια.. στο νερό… μια κραυγή.. χτυπήματα τρία

κι η αυλαία ξανά.. μια ράχη..φεγγάρι..

βουνο.. μια ράχη …γαλάζιο και βαθιά μαύρο..φεγγάρι.

Αναρτήθηκε από VARALIS
Δευτέρα, 18 Φεβρουάριος