και η σκόνη του χρόνου
καθήσει πάνω
κοινωνίες
που ο άνθρωπος έκαμε..
οταν η λήθη θάχει κρύψει τον ήλιο
όραση κουφή
σε ανθρώπους τυφλούς
μήτε ν΄ άκούν
μήτε ν'αγαπούν
Αυτή Θα λάμπει
συνεχίζει
να δίνει το Φώς
σε γκρίζα απο τη λησμονιά χλωμά τοπία
σε σκοτεινούς κήπους
Ψυχές καρτερικές
δαφνοστεφανωμένες
ίνες απο χαλκό
σερβιρισμένες απο γυμνά καλώδια
που την μηλιά σου πνίγουν
να χάνεται στο βάθος των ματιών σου
Ενοχη Φωτογραφία δίχως νόημα
μήτε ν'ακούς μήτε να βλέπω
γελάς ακόμα αλλά δεν ξέρεις
απουσία σε λένε
κατοικείς παράλληλα κρυφά δωμάτια
καταναλώνουμε ελπίδες
κι οι μέρες περνούν
απέξω
στις διαφημίσεις
ξερνάς επιθυμίες
ομορφιά στα χείλη σου
διψάς
νόστος ξερός
γεμάτος αμαρτία
σε κάθε βήμα
στέκεις βουβός
θαμπό μικρούλι φώς
για μια ζωή που δεν έζησα...
που μόνο άκουσα και είδα
© πέμπτη χαράματα 11 Νοέμβρη 2010 Α.Ψ.