.jpg)
TimeMazine #3
Psychedelic Greek Fanzine,
80 pages (A4) full of psych, all in English,
with 11 track FREE CD compilation (79:51 min)
Psychedelic Greek Fanzine,
80 pages (A4) full of psych, all in English,
with 11 track FREE CD compilation (79:51 min)
Πρόσφατα λαβαμε e-mail απο τον φίλο Mιχάλη Λαγοπάτη ,σχετικά με την έκδοση του 3ου τεύχους TimeMazine που σας συνιστώ ανεπιφυλακτα ,έχοντας ηδη δοκιμάσει την εμπειρία των 2 πρώτων τευχών.
Με δυό κουβέντες ξεκινάει απο εκεί που σταμάτησε το Θρυλικό πια ZOO! αλλά και το βραχύβιο ψυχεδελικό φανζίν,JAM.
Aναδημοσιέυω εδω το κείμενο του φίλου σπανιολου σχετικά με την παρουσίαση του fanzine, με πρόσθετες σημειώσεις μου, και άλλα σχετικά με τον μουσικό τύπο στην Ελλάδα..
Καλό ανάγνωσμα!
.jpg)
Wednesday, November 26, 2008
TIMEMAZINE (The Ultimate Zine About The Sixties And Beyond’em)
Μία πραγματικά δύσκολη μέρα σε λίγες ώρες τελειώνει και λέω σε λίγες ώρες διότι παρά το γεγονός ότι ξημερώνει Πέμπτη, ακόμα για μένα λόγω υποχρεώσεων είναι Τετάρτη.
TIMEMAZINE (The Ultimate Zine About The Sixties And Beyond’em)
Μία πραγματικά δύσκολη μέρα σε λίγες ώρες τελειώνει και λέω σε λίγες ώρες διότι παρά το γεγονός ότι ξημερώνει Πέμπτη, ακόμα για μένα λόγω υποχρεώσεων είναι Τετάρτη.
Νοιώθω βαθειά υποχρεωμένος στον Στέφανο Παναγιωτάκη (Purple Overdose Management), συνεπώς δεν μπορούσα να περιμένω μέχρι το Σαββατοκύριακο. Παρά την κούραση αυτό που κάνω αυτή τη στιγμή ειλικρινά με ξεκουράζει και με χαλαρώνει.
Θέμα μου, η εικόνα που βλέπεται παραπάνω από αυτό το σχετικά νέο αλλά εξαιρετικής ποιότητας περιοδικό.
Καταρχήν δεν ξέρω πόσοι από τους φίλους επισκέπτες αγοράζουν μουσικά περιοδικά και πόσοι θυμούνται τι κυκλοφορούσε στην πατρίδα μας πριν χρόνια.
Εγώ ως μαθητής ήμουν αναγνώστης του ΠΟΚ και ΡΟΚ καθώς και ακροατής του Πετρίδη. Κάνω μία παρένθεση για να θυμίσω ότι σχεδόν πριν 25-30 χρόνια, το Ελληνικό ράδιο είχε τον 98 στα FM (πριν γίνει το έλα να δεις στις συχνότητες) που θυμάμαι, τον Πετρίδη 4 με 5 στο ροκ κλαμπ κάθε Παρασκευή (αλλά και τις καθημερινές), τον Νίκο Πολίτη στα Μουσικά Γεγονότα στην Ελλάδα (θυμάμαι μία εξαιρετική εκπομπή για τον Bob Marley λίγες μέρες μετά το θάνατό του), τονΑργύρη Ζήλο στους χώρους και διαστάσεις του rock, (στο δεύτερο κομμάτι, από την Δυτική ακτή στην Ψυχεδέλια), τον Πητ Κωσταντέα με το Θρυλικό Studio 13!! κάθε Παρασκευή βράδυ στο 2ο πρόγραμμα ,(ο οποίος πάντα με εκνεύριζε), σημ BlackCatBone: πάντα με γοήτευε η διαθεσή του για εξερεύνηση με τις ανατρεπτικές για τα ελληνικά δεδομένα προτάσεις του, ακόμα εχω στν βιβλιοθήκη μου τα άρθρα του απο την πρώτη γενιά του ΠΟΠ και ΡΟΚ 78-83, αλλα και τις μετέπειτα μεταφράσεις του και εκδόσεις), μία άλλη κορυφαία εκπομπή που λεγόταν Ας Το Να Κυλάει του Θοδωρή Μανίκα, τον Θείο Νώντα(κατά κόσμον Δημήτρη Πουλικάκο- πέτρα που κυλλάει δεν χορταριάζει),τον Πάνο Ηλιόπουλο με τις Jazz καταβολές του, την Κατια Καλιτσουνάκη στο 3ο και τα μουσικά βουτήματα -Ω! Τι Εκπομπη!!τον Σάκη Παπαδημητρίου και τον αείμνηστο Κώστα Γιαννουλοπουλο απο τους πρωτεργάτες στην τζαζ στην ελλάδα μαζί με τον συγχωρεμένο τον Γιώργο τον Μπαράκο (Ω! τι ''Ομορφος'' ανθρωπος!),αργότερα στον Ηχώ, τον Ηλάν Σολομών,τον Μάνο Χατζιδάκη τις Κυριακές που έπαιζε κάργα ψυχεδέλια (εκεί αν θυμάμαι καλά άκουσα για πρώτη φορά Associations), αλλά και την «Αμερικάνα» καθώς τότε λειτουργούσε η Αμερικάνικη βάση στο Ελληνικό και έπεφτε ξενύχτι για τα μαθητικά δεδομένα (ήταν 11 με 12 το βράδυ όπου έβαζε το Αμερικάνικο Τοπ) .
Σημείωση του BlackCatBone: απλά πρόσθεσα ορισμένους παραγωγούς της εποχής που αξίζει να μνημονευθούν, αν και ο κατάλογος ειναι μακρύς..Θόδωρος Σαραντής με τις σαββατιάτικες εκπομπες του, τον πολυ αργοτερα Μάκη Μηλάτο που ξεκινησε στη ΜΟΥΣΙΚΗ αργότερα τον ξανάβρήκαμε στον πρώτο ROCK FM , τον Χάρη τον Καββαδία αρθογράφος σε πολλά έντυπα του χώρου)
Εγώ αυτά έβρισκα και άκουγα.Ακούγαμε μουσική αλλά πάσχαμε από πληροφόρηση και όχι μόνο. Γουστάραμε ένα γκρουπ και είχαμε την εικόνα του, μόνο με ότι συμπεριελάμβανε ο δίσκος. Όταν λοιπόν βγήκε το ΠΟΚ και ΡΟΚ το οποίο πούλαγε άντερα και συκώτια, τρέχαμε να το αγοράσουμε διότι επιτέλους βλέπαμε μερικές φορές σε φωτό τα «ινδάλματά» μας και διαβάζαμε για αυτούς.Θυμίζω ότι υπήρχε γενική στέρηση στους περισσότερους.
Κάποτε θυμάμαι που γούσταρα τους Sex Pistols (και ακόμα τους κάνω κέφι στο κλασικό lp τους), έπρεπε να βρω πέντε φωτογραφίες τους για να μπορέσω να μπω σε ένα μπαρ (άκου ρε καψόνια που μας κάνανε οι κερατάδες) τέρμα Κηφισίας, για να δω βίντεο κλιπ τους και συναυλίες τους.
Εκτός του ΠΟΚ και ΡΟΚ κάπου τότε βγήκε ένα περιοδικό σε στυλ εφημερίδας που λεγόταν «18» (έχω φυλάξει ένα τεύχος) για λίγο καιρό αν θυμάμαι καλά και πάπαλα.
Τα χρόνια βέβαια πέρναγαν, η αγορά άνοιγε, όλο και κάτι καινούργιο έβγαινε, αλλά λόγω του ότι μουσικά είχα τραβήξει άλλο δρόμο, η αγορά δεν με κάλυπτε.
Ξαφνικά βγήκε ένα άλλο περιοδικό που λεγόταν ZOO. Εκτός των άλλων να θυμίσω τα πανέμορφα cd που έβαζε, τα οποία έχω όλα και κάποτε θα ανεβάσω μερικά. Το ΖΟΟ μου άρεσε διότι έβρισκα επιτέλους σε μερικές σελίδες του περιεχόμενο για τα γκρουπ που άκουγα. Είχε για μένα την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα σελίδα του Κοντογούρη με τις επανακυκλοφορίες όπου έχω κρατήσει σε ντοσιέ όλα του τα άρθρα και πολλές φορές πήγαινα στο μαγαζί του διαβασμένος για το τι ήθελα να αγοράσω.
Εκείνη επίσης την περίοδο κυκλοφορούσε και ένα περιοδικό περισσότερο για Hi Fi, το AUDIO, το οποίο επίσης είχε ενδιαφέροντα cd (επίσης τα κράτησα όλα).
Και επειδή αναφέρομαι για Hi Fi περιοδικά δεν πρέπει να παραλείψω τον HXO.
Σημείωση του BlackCatBone: Το ΖΟΟ,βέβαια, στην πρώτη του μορφή ήταν ένθετο στο ΠΟΠ&ΡΟΚ, μετά έγινε αυτόνομο σε μηνιαίο περιοδικό,υπό την καθοδήγηση του Νίκου Πετροπουλάκη,αλλά και πλειάδας συντακτών,απο την δεξαμενή του ΠΟΠ&ΡΟΚ και όχι μόνο,μάλιστα σε κάποια φάση έβγαζε έξτρα και ένα εξαιρετικό ένθετο σχετικά με την JAZZ & BLUES, για να ξαναεπιστρέψει στην πρώτη του μορφή, ύστερα απο 3 χρόνια ξανά μέσα στο ποπ&ροκ, λόγω οικονομικών δυσχερειών.
Εκείνη την εποχή -γύρω στο 2001 , το δισκάδικο του Γιάννη Ανδριόπουλου, SOUND EFFECT,εβγαλε 2~3 fanzines , με την συνεργασία του Νίκου Κοντογούρη το θρυλικό JAM, με ύλη πολύ κοντά σ'αυτή του ΖΟΟ,προάγγελος ουσιαστικά του σημερινού, TIME MACHINE , που ακολουθεί πιστά τα χνάρια του JAM.
Αλλα περιοδικά που αξίζει να μνημονευτούν εδώ ειναι το ΣΤΕΡΕΟ το περιοδικο ΜΟΥΣΙΚΗ- μια εντιμη δουλιά που ξεκίνησε στη δεκαετία του '70, θυμάμαι τα αρθρα του Κώστα Αρβανίτη,το VOX(που 'βγήκε' στη δεκαετία του '90) το ΜΟΥΣΙΚΟ ΕΞΠΡΕΣΣ του αείιμνηστου Τάσου Ψαλτάκη που αμέσως μετά μετεξελίχθηκε σε ΜΟΥΣΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ , οπου εκεί εγραφε και ο Θωμάς ο Γκόρπας για το ρεμπέτικο!
(ακόμα θυμάμαι την πρώτη μου συνάντηση μαζί του, με τον Τάσο Ψαλτάκη ενα βροχερό απόγευμα στα γραφεία του περιοδικού στην Κυψέλης ,για να του δώσω τα πρώτα μου χειρόγραφα σχετικά με τα BLUES ,στα 1980 -1983 (υστερα απο την πρωτη μου ενάσχοληση στον χώρο πίσω στα 78 - 80 στο ΠΟΠ και ΡΟΚ ) , το PHENOMENON νομιζω εκει πρεπει να εγραφε ο Ακης ο Λαδικός, - πρέπει να παω μέσα στο αλλο δωμάτιο να δώ στην βιβλιοθήκη αν όντως! - αλλά και η 2η εφημερίδα που βγηκε στα 90'ς η πολυ καλή ΟΖ μια εκδοση του Aντώνη Πανούτσου (ναι ! ο μετέπειτα αθλητικογράφος στα κανάλια), οι εκάστοτε εκδόσεις PRAXIS Τζαζ & FESTIVAL στον ΟΡΦΕΑ ,αλλά και στον Πειρα'ι'κό Σύνδεσμο , του Κώστα Γιανουλόπουλου ,αλλά και του Σάκη Παπαδημητρίου (πρώτη του έκδοση χρονολογείται στα 1962, και συνεχίζει..στο 3ο πρόγραμμα..) και τελος
το JAZZ & ΤΖΑΖ του Γιωργου Χαρωνιτη που το τιμώ συνδρομητικά απο το 1ο τευχος και συνεχίζω ..
Όταν σταμάτησε το ZOO σταμάτησα και από «πελάτης» του οποιοδήποτε περιοδικού.
Δόθηκε πια η δυνατότητα είτε να αγοράζουμε ξένα βιβλία και περιοδικά (π.χ. κάποτε έπαιρνα το Record Collector διότι είχε υλικό ενδιαφέρον, όπως ενδιαφέρπουσες ήταν και οι ετήσιες εκδόσεις με τις τιμές των βινυλίων) ενώ άνοιξε και το internet.
.jpg)
Μου δόθηκε η ευκαιρία πριν λίγες μέρες να πιάσω στα χέρια μου ένα περιοδικό που μου έστειλε ο Στέφανος, το TIMEMAZINE, το οποίο ειλικρινά στην αρχή δεν κατάλαβα τι ακριβώς ήταν διότι μπερδεύτηκα.
Μπερδεύτηκα από το γεγονός ότι ενώ είδα ημερομηνία πρώτου τεύχους Φθινόπωρο 2006, δεν το είχα δει είχα να πουλιέται πουθενά. Παραξενεύτηκα με το περιεχόμενο καθώς ήταν σχεδόν απόλυτα ψυχεδελικό.
Ότι τυχών «ξέφευγε» πήγαινε βασικά στο Garage.Για παράδειγμα στο πρώτο τεύχος υπήρχαν εξαιρετικά αφιερώματα ή συνεντεύξεις από μέλη των C.A Quintet, Purple Overdose, Silver Apples, The Remains, Sopwith Camel, Zakary Thaks, Open Mind, ενημερώσεις για νέες ανατυπώσεις δίσκων αλλά και διάφορα άρθρα ψυχεδελικού ενδιαφέροντος.
Όσον αφορά βέβαια με το περιεχόμενο του cd που δίδεται μαζί με το περιοδικό θα μείνετε άφωνοι.
Κυκλοφόρησε το τρίτο τεύχος το οποίο έχω στη πρώτη φωτο.
Οι άλλες είναι από το πρώτο.
Προς μεγάλη, ευχάριστη ομολογουμένως έκπληξη, είδα να συμμετέχει στο έντυπο και ο Νίκος Κοντογούρης, όπου με μεγάλη χαρά έκαστα να διαβάσω κείμενα του.
Τον άνθρωπο δεν τον ξέρω. (Σημ - ΒlackCatBone : με τον Νίκο γνωριζόμαστε απο τα χρόνια του'80 ,εκει στο μαγαζάκι του στα Εξάρχεια, ART NOUVEAUX , μια ζωή συζητούσαμε και ΄παίρναμε ' δισκους -πολύ αργότερα συνεχίσαμε , να μιλάμε μέχρι και σήμερα,στις παραγγελίες μου μέσω mail order, όπως και άλλα δισκάδικα εκει στα Εξαρχεια και αλλού..σκρόπια μερικά : Ακαδημίας Happy Sad ,Μοναστηράκι, πιο να πρωτο θυμηθώ? το Jazz Rock στο κέντρο, το Θρυλικό POP ELEVEN των αδελφών Φαληρέα - τι εχουν προσφέρει αυτοί οι άνθρωποι στην ιστορία που λεγεται Rock ... και αλλα πολλά μα πάρα πολλά!!)
Τον έβλεπα πριν χρόνια στο μαγαζί του, είπαμε λίγες κουβέντες (μου είχε προτείνει θυμάμαι μία φορά το βινύλιο των Άγγλων Fox), έχω διαβάσει κείμενα του αλλά γενικά μου έδωσε την εντύπωση ταπεινού αλλά ποιοτικότατου ανθρώπου.
Χάρηκα λοιπόν του τον είδα ξανά σε περιοδικό, μουσικού περιεχομένου ανάλογο του γούστου μου.
Να συμπληρώσω επίσης πως αρκετά άρθρα είναι γραμμένα στα Αγγλικά καθότι γίνεται προσπάθεια να περάσει το περιοδικό εκτός συνόρων.
Τους άλλους συντελεστές του περιοδικού δεν τους γνωρίζω, έμαθα όμως ότι είναι παιδιά από την επαρχία, γεγονός που αποκτά μεγαλύτερη αξία , καθώς οι προσπάθειες εκτός των αστικών κέντρων, χωρίς τα κονέ και την δημοσιότητα είναι ελάχιστες.
Δυστυχώς όμως από ότι έμαθα το απόγευμα, το TIMEMAZINE στην πατρίδα μας δεν περπατάει.
Εκδίδεται με πολύ κόπο αλλά χωρίς την ανάλογη ανταπόκριση, ως συνήθως δηλαδή σε ότι ποιοτικό βγαίνει.
Θεώρησα χρέος να γράψω δύο κουβέντες για αυτή την προσπάθεια που θεωρώ άξια προβολής έστω και από αυτό εδώ το μικρό blog.
Όσοι φίλοι του blog εκτιμούν ότι μία φορά το χρόνο (τόσο αντέχουν οι συντελεστές του περιοδικού), τους περισσεύουν 6 ευρώ ας ενισχύσουν αυτή την προσπάθεια, η οποία να ξεκαθαρίσω πως είναι πραγματικά πολύ υψηλού επιπέδου και απόλυτα εξειδικευμένη. Για πληροφορίες στείλτε mail εδώ mtimelord@gamail.com
Εγώ προσωπικά θα δώσω συγχαρητήρια στους συντελεστές του TIMEMAZINE και θα τους ευχηθώ καλά κουράγια.
Posted by Psych-Spaniolos & BlackCatBone
Posted by Psych-Spaniolos & BlackCatBone
.jpg)
The beautifully rough edges on Sill's debut have all been smoothed out here by an engagement with subtle yet pervasive orchestration, stellar arrangements, tightly crafted songs that open up form the inside their musical frameworks, and draw on influences as varied as Tin Pan Alley to gospel and country to Mozart and Bach. The wildest thing is that Ms. Sill was responsible for all of it. She had complete artistic control and creative freedom in the studio — those who know David Geffen's reputation will be surprised. And the cast of players bears out the confidence in Ms. Sill's abilities: Doug Dillard, Gloria Jones, Ray Kelly, Chris Ethridge, Spooner Oldham, Buddy Emmons, Jim Gordon, and many others. 
Musically, Heart Food [Expanded] is a song suite whose songs all dovetail one another in relating an ache so deep in the gray matter of the soul that it threatens to burn the listener. One listen to "Down Where The Valleys Are Low" is enough to know that the hounds of hell have left their mark on the singer: "Push me on from the danger that's pullin' me and hold me so strong/Send a song on the wind to deliver me/Take me and rise, when the fire is on/Take the reins and the loneliness fillin' me/And make my fear fuel and the fuel hi-octane...." A church organ, a xylophone, and a Steve Cropper-ish lead guitar slowly hollow out the groove that is filled by a trio of backing vocalists doo-wopping gospel underneath, as Sill sings her heart out into a void only she can see through. Elsewhere, in the honky tonk, funky gospel of "Soldier of the Heart," Sill creates the entire tune in chorus form; each line is a testament: "The battlefield's so cold/Take my love as a token/I want to give it to you...." And as the band slips deeper into the openness of the rhythm track, Sill strides forth with her vocal into the very pit of loneliness and danger, and tries not only to be delivered herself, but to carry her listeners with her. This is naked music; there is no separation between artist and audience, no separation between forces of light and dark, 
everything is in this glorious pop maelstrom where life and death are just two sides of the same coin, and the desire for holiness and wholeness are nearly overwhelming in their intensity. But her approach is ecstatic, the neediness is in the words, but the music is pure, expressive joy. The bonus material, a series of outtakes and demos, bear out that the process was never effortless, but came easy to one who was adept at baring her soul. Heart Food deserves its rating as a classic because it has so few peers, and as music heard thirty years after the fact, its dignity remains unblemished; its innovation and creativity are still cause for wonder and awe. — Thom Jurek
The dark lyricism of her earliest ballads is intact (on "For Free" and "Rainy Night House"), yet there's a prevailing idealism here that sounds poignant alongside the warier, more mature songs to come on Blue and Court And Spark. --Sam Sutherland
.jpg)
The Liverpool Scene
.jpg)
.jpg)
+-+cover.png)
.jpg)
.jpg)
1111.jpg){kind=link}
